Boli mnie w krzyżu, czy mam się czym martwić?

Wyróżniamy 3 grupy związane z bólem odcinka lędźwiowego (Tabela 1), bóle niespecyficzne to grupa obejmująca 90-95% wszystkich problemów. Jest to grupa problemów, w której nie jesteśmy w stanie stwierdzić związku między strukturą tj: dysk, więzadło, a bólem pacjenta tak jak w przypadku pierwszych dwóch grup.

Kategoria czasowa dzieli niespecyficzny ból krzyża na: ostry, który trwa krócej niż 6 tygodni i przewlekły, trwający powyżej 6 tygodni. Istotą czasu trwania jest to, że nieskomplikowany ostry epizod może jedynie wymagać edukacji, uspokojenia i prostych leków przeciwbólowych, podczas gdy pacjent z przewlekłym bólem, który nie reaguje na leczenie i wykazuje wysokie ryzyko komponenty psychospołecznej bólu będzie wymagał interdyscyplinarnego programu rehabilitacji.

Do oceny aspektów psychospołecznych proponuję się wykorzystanie kwestionariusza SBST, aby skierować pacjenta na odpowiednią ścieżkę terapeutyczną. Narzędzie określa aspekty psychospołeczne, poziom stresu i niepełnosprawności.

Ból niespecyficzny powinien być leczony zachowawczo, ponieważ uspokaja się i dobrze reaguje na pozostanie aktywnym. kontynuacja codziennych czynności życiowych, będzie sprzyjać zachowaniu kontroli nad problemem.

Edukacja pacjentów na temat procesu leczenia, przeciwdziała prośbom o badania obrazowe, które mogą ujawnić przypadkowe wyniki tj: zwyrodnienia, wybrzuszenia, uszkodzenia pierścienia włóknistego, które są obecne także u pacjentów bezobjawowych.

Lekarze pierwszego kontaktu, powinni być przygotowani do edukacji na temat kontroli objawów, zjawiska bólowego i oznajmienia, że pacjenci są aktywnymi uczestnikami powrotu do zdrowia.