Bolesny obszar w ciele - odciążać czy obciążać?

Za zgodą autora: Eric Bowman dla Physio Network

Jedną z największych zmian w świecie fizjoterapii w ciągu ostatnich kilku lat jest to, że przez długi czas zabraniało się obciążania bolesnych miejsc (np. jeśli boli cię kolano - nie rób przysiadów). Obecnie natomiast uważa się to za właściwe.

O ile, nie każdy może od razu ćwiczyć w bólu, a inni powinni przestać unikać bolesnych ruchów, to w tym artykule – przedstawiam 4 punkty do rozważenia przy podejmowaniu decyzji, czy obciążać lub odciążać bolesny obszar w ciele.

Uwaga: te zalecenia nie są zero-jedynkowe, a pacjenci nie zawsze pasują do tych kategorii. Podobnie jak we wszystkich przypadkach pacjenta bólowego, ważne jest, aby najpierw wykluczyć czerwone flagi i poważną patologię tkanek.

Punkt 1: Czas trwania bólu

W urazach ostrych i podostrych ból spełnia swoje zadanie. Nie biegałbyś na opuchniętej kostce, ani nie robiłbyś wielu skłonów z obciążeniem dzień po kontuzji pleców. W takich sytuacjach w większości sensowne jest chronienie bolesnego obszaru przynajmniej przez jakiś czas.

W przeciwieństwie do tego, jeśli np. minęły 3 lata po tym, jak miałeś w plecach incydent bólowy podczas robienia prania, a nadal stoisz i przesiadujesz tak, sztywny jak deska, prawdopodobnie dobrze jest go trochę zgiąć, nawet jeśli jest to trochę bolesne.

Punkt 2: Występowanie bólu

W przypadku bólu nocyceptywnego lub tego, co niektórzy nazwaliby „mechanicznego”, sensowne jest unikanie bolesnych czynności i ochrona bolesnego obszaru. Jeśli bolą cię plecy tylko w końcowym zakresie przy skłonie, należy zastosować zawias biodrowy.

Jeśli pacjent ma nieustający ból w każdym ruchu tj: podczas skłonu, zawiasu biodrowego, robieniu ćwiczenia McGill Big 3, siedzenia, stania, chodzenia, leżenia itp., jest całkowicie nierealistyczne i niepraktyczne, aby uniknąć bolesnych aktywności. Jedynym wyjątkiem jest, jak wyżej, faza zapalna kontuzji.

Punkt 3: Obecność czynników psychospołecznych i zachowań unikających

W przypadku pacjentów, którzy są bardziej spokojni i nie wydają się mieć żadnych decydujących uwarunkowań psychospołecznych związanych z bólem lub ruchem (tj. kinezjofobii, unikania czynności ze strachu, nadmiernej czujności nad bólem, preferencji do biernego leczenia) jestem bardziej skłonny trzymać pacjenta w obrębie bólu- zakresie swobodnego ruchu, jeśli to możliwe.

Kiedy widzę pacjentów, którzy są bardzo ostrożni i boją się wykonać jakiejkolwiek aktywności – wzmacnianie postawy, że ból jest zły, a bolesne ruchy muszą być unikane, po prostu wysyła zły komunikat.

Jeśli mam pacjentów, którzy prezentują dużo zachowań unikających i bardziej “uwrażliwiony” wzorzec bólu, nawet jeśli jest to wczesny stan po urazie, zastosuję podejście stopniowej ekspozycji – zakładając, że minęła już wczesna faza zapalna i mamy wykluczone poważne patologie, które wymagają leczenia chirurgicznego.

Punkt 4: Cele pacjenta

Niektóre cele ruchowe mogą wymagać ćwiczeń w bólu. Większość operacji wymiany stawu kolanowego, z którymi obecnie pracuję, ma na celu umożliwienie normalnego chodu bez pomocy kul ortopedycznych.

Dla tych pacjentów jest niezbędne budowanie wytrzymałości chodu, poprawa wzorca i osiągnięcie pełnego zakresu ruchu. Aby osiągnąć to wszystko, prawdopodobnie będzie trzeba przezwyciężać początkowy ból.

Niektóre cele można osiągnąć bez konieczności wchodzenia w zakres bólowy. Weźmy trójboistę którego ból nasila się przy końcowym zakresie zgięcia pleców. Gdy nauczysz go utrzymywania neutralnego kręgosłupa podczas dźwigania i zastosujesz ćwiczenia izometryczne zamiast dynamicznych ćwiczeń core - boom! może być w stanie dźwigać bez bólu.

Temat tego, czy ćwiczyć w bólu, jest kontrowersyjny i złożony. Czas trwania bólu, objawy, czynniki psychospołeczne, zachowania unikania i cele pacjenta są kluczowymi czynnikami, które należy wziąć pod uwagę przy podejmowaniu decyzji, kiedy obciążać, a kiedy chronić miejsce bólowe.